قزاقستان، سرزمینی پهناور میان شرق و غرب، میان کوه و کویر، یکی از اسرارآمیزترین کشورهای آسیای مرکزی است. جایی که دشت‌های بی‌انتها با آسمان آبی و بادهای آزاد، روح آزادی و سفر را در انسان بیدار می‌کند. کشوری که تاریخ کوچ‌نشینی و شکوه امپراتوری‌ها را در خود جمع کرده است.

برای ایرانیان، سفر به قزاقستان سفری است به سرزمینی با فرهنگ مشترک ترک‌تبار، اما با نگاهی مدرن و اروپایی. از شهرهای آینده‌نگر تا طبیعت بکر و کوه‌های برفی، قزاقستان مقصدی است که در عین ناشناختگی، پر از شگفتی است.

اطلاعات اجمالی

آستانه؛ پایتختی مدرن در دل دشت

پایتخت قزاقستان، آستانه (که پیش‌تر نورسلطان نامیده می‌شد)، شهری است نو و چشم‌نواز. این شهر که در قلب دشت‌های شمالی کشور ساخته شده، نمادی از قزاقستان مدرن است. برج بایتِرِک، با ساختاری بلند و طلایی، از شاخص‌ترین نمادهای شهر است. از بالای آن، چشم‌انداز وسیع شهر و خطوط مستقیم خیابان‌ها و ساختمان‌های آینده‌نگر دیده می‌شود.

در کنار معماری مدرن، مسجد «حضرت سلطان» با گنبد سفید و مناره‌های مرتفع، یکی از زیباترین مساجد آسیای مرکزی است. موزه ملی قزاقستان نیز با طراحی معاصر خود، داستان گذشته و حال ملت قزاق را روایت می‌کند.

شب‌های آستانه روشن و آرام است. خیابان‌ها تمیز، مردم مؤدب و فضا منظم و مدرن. شهری که در میان دشت‌های وسیع ساخته شده، اما با هر قدم، طراوت و زندگی در آن حس می‌شود.

آلماتی؛ قلب سبز قزاقستان

آلماتی، پایتخت سابق و بزرگ‌ترین شهر کشور، در جنوب قزاقستان و دامنه کوه‌های تیان‌شان قرار دارد. شهری است پر از درخت، کوه، کافه و فرهنگ. آلماتی هنوز هم قلب تپنده فرهنگی و اقتصادی کشور به شمار می‌رود.

در این شهر، خیابان‌های پهن با درختان بلند و کافه‌های دنج احاطه شده‌اند. میدان جمهوری و پارک مرکزی دو نقطه محبوب برای گردش و استراحت‌اند. اما شکوه واقعی آلماتی در طبیعت اطرافش نهفته است. تنها نیم ساعت تا دامنه‌های برفی فاصله دارید.

دریاچه آلما‌تینسکو، در میان کوه‌های تیان‌شان، با آب‌های سبز و سرد خود یکی از زیباترین مناظر طبیعی منطقه است. در زمستان، پیست اسکی شیمبولاگ بهشت دوستداران برف و ورزش‌های زمستانی می‌شود.

آلماتی شهری است که در آن کوه با شهر یکی می‌شود و نسیم کوهستان با بوی قهوه در خیابان‌ها می‌پیچد.

طبیعت قزاقستان؛ دشت، کوه و دریاچه

قزاقستان سرزمین تضادهای طبیعی است. از بیابان‌های خشک در غرب تا کوه‌های مرتفع در شرق، از دریاچه‌های فیروزه‌ای تا مراتع بی‌پایان، طبیعت این کشور هنوز بکر و دست‌نخورده است.

پارک ملی آلتین اِمِل، با صحرای شنی آوازخوان خود، یکی از پدیده‌های شگفت‌انگیز جهان است. در این صحرا، باد با حرکت بر روی تپه‌های شن صدایی شبیه موسیقی ایجاد می‌کند. در کنار آن، کوه‌های رنگینِ "اک‌تائو" منظره‌ای از نقاشی طبیعت هستند.

دریاچه کُلسای، در میان جنگل‌های کوهستانی، آبی آرام و زلال دارد و انعکاس کوه‌ها در سطحش رؤیایی است. در شمال، دریاچه بالخاش از عجایب طبیعی جهان است؛ نیمی از آن آب شور و نیمی دیگر آب شیرین دارد.

قزاقستان سرزمین تضادهاست، اما این تضادها، چهره‌ای زیبا و متفاوت از طبیعت می‌سازند.

اگر علاقه‌مند سفر به قزاقستان هستید تور قزاقستان آتی تراول را از دست ندهید.

فرهنگ  مردم قزاقستان

مردم قزاق، مردمانی آرام، نجیب و میهمان‌نوازند. فرهنگ آن‌ها ریشه در کوچ‌نشینی و زندگی در دشت‌ها دارد؛ فرهنگی که هنوز در لباس‌های سنتی، موسیقی دوتار و مراسم‌های قبیله‌ای زنده است.

در خانه‌های قزاقی، مهمان حرمت ویژه‌ای دارد. نان و چای همیشه بر سفره است و گوشت، بخش اصلی غذاهای سنتی را تشکیل می‌دهد. قزاق‌ها به سنت‌های خود افتخار می‌کنند اما در عین حال، نسل جوان با دنیای مدرن هماهنگ و جهانی‌اند.

زبان رسمی قزاقی است، اما روسی در سراسر کشور رواج دارد و در شهرهای بزرگ انگلیسی نیز قابل فهم است. برای ایرانیان، برخورد مردم قزاق بسیار گرم و محترمانه است و فضای فرهنگی کشور حس آشنایی دارد.

آشپزی قزاقی؛ طعم دشت و دود

غذاهای قزاقستان ساده اما پرانرژی‌اند؛ همان‌گونه که زندگی در دشت‌های وسیع اقتضا می‌کند. خوراک «بشبارماک» معروف‌ترین غذای سنتی قزاق‌هاست؛ ترکیبی از گوشت اسب یا گوسفند با نودل‌های پهن و پیاز که با دست خورده می‌شود.

کُمیز (شیر مادیان تخمیرشده) نوشیدنی سنتی مردم است و جایگاه فرهنگی خاصی دارد. در کنار این‌ها، کباب‌های گوشت، سوپ‌های خوش‌عطر و نان‌های تازه در هر وعده غذایی دیده می‌شوند.

در شهرهای بزرگ، رستوران‌های بین‌المللی و کافه‌های مدرن نیز به‌وفور یافت می‌شود، اما اگر بخواهید طعم واقعی قزاقستان را بچشید، باید در خانه‌های محلی یا چادرهای سنتی، غذایی ساده اما اصیل را امتحان کنید.

موسیقی، هنر و سنت

قزاق‌ها مردمانی عاشق موسیقی‌اند. دوتار، ساز سنتی آن‌ها، با نوایی آرام و کشیده، داستان زندگی در دشت و عشق به آزادی را روایت می‌کند. رقص‌های محلی با لباس‌های رنگارنگ و حرکات نرم، در جشن‌ها و مراسم‌ها اجرا می‌شوند.

در شهر آلماتی، گالری‌های هنری، تئاترها و کنسرت‌ها بخش جدایی‌ناپذیر از زندگی فرهنگی‌اند. هنر معاصر قزاقستان ترکیبی است از روح بومی و نگاه جهانی.

معماری و تاریخ

قزاقستان تاریخی طولانی دارد. از آثار باستانی دوران سکایی گرفته تا معماری اسلامی و مدرن امروز، همه در کنار هم قرار گرفته‌اند. مقبره خواجه احمد یسوی در شهر ترکستان، یکی از مهم‌ترین بناهای مذهبی کشور و از شاهکارهای معماری اسلامی در آسیای مرکزی است. این بنا که در قرن چهاردهم ساخته شده، امروز در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار دارد.

در مناطق کوهستانی، سنگ‌نگاره‌های باستانی تمغالی روایتگر باورها و آیین‌های هزاران سال پیش مردم این سرزمین‌اند.

جشن‌ها و آیین‌ها

قزاق‌ها مردمانی جشن‌دوست‌اند. نوروز، همانند ایران، یکی از مهم‌ترین جشن‌های ملی است و در آن موسیقی، اسب‌سواری و غذاهای سنتی نقش اصلی را دارند. در این روزها، پارک‌ها پر از مردم، موسیقی زنده و لباس‌های سنتی می‌شود.

در مناطق روستایی، مراسم ازدواج و جشن‌های خانوادگی هنوز حال‌ و‌ هوای اصیل دارند و فرصتی برای تجربه فرهنگ قزاقی از نزدیک‌اند.

نکاتی برای گردشگران ایرانی

برای سفر به قزاقستان، نیاز به ویزا دارید اما روند دریافت آن ساده است و پروازهای مستقیم از تهران به آلماتی و آستانه وجود دارد. واحد پول رسمی "تنگه" است و هزینه‌ها در مقایسه با اروپا مناسب‌تر است.

بهترین زمان سفر از ماه مه تا سپتامبر است، زمانی که هوا معتدل و طبیعت سرسبز است. در زمستان، بخش‌های شمالی کشور سرد و برفی می‌شوند، اما همین برف، قزاقستان را به مقصدی عالی برای اسکی و گردش‌های زمستانی تبدیل می‌کند.

جمع‌بندی

قزاقستان سرزمینی است میان آسمان و زمین، میان سنت و آینده. جایی که دشت‌های بی‌پایان و کوه‌های پوشیده از برف، داستانی از سکوت، قدرت و زیبایی را در گوش مسافر نجوا می‌کنند.

برای گردشگران ایرانی، قزاقستان کشوری است پر از حس آشنایی — هم از نظر فرهنگی و هم از نظر میهمان‌نوازی. سفری به قزاقستان یعنی دیدار با مردمانی آرام، طبیعتی نفس‌گیر و تاریخی که هنوز در باد دشت‌ها جاری است.

از برج‌های درخشان آستانه تا سکوت دریاچه کلسای، از طعم نان تازه تا نوای دوتار در غروب، قزاقستان سرزمینی است که در آن زندگی معنا دارد و هر غروبش، رنگی از آزادی دارد.